نالایقان

گاه باشد که نااهلان و يا افراد ناشایست، فاقد شجاعت و ایمان راسخ، بر کرسی‌های قدرت تکیه زنند. اینان همچون نگهبانانی نابینا بر گنجینه‌ای گرانبها، نه‌تنها از آن پاسداری نمی‌کنند، بلکه با نادانی، ترس و سستی ایمان، مشکلات را پیچیده‌تر و بحران‌ها را شعله‌ور می‌سازند.

پیامدهای شوم:
۱. گره کور: فقدان تخصص های لازم، مشکلات کوچک را به معضلات بزرگ و لاینحل تبدیل می‌کند.
۲. بزدلی و فرصت‌سوزی: ترس از دشمن و یا ضعف در تصمیم‌های سخت و انفعال، فرصت‌های طلایی را نابود می‌کند. این ترس گاه در لباس "احتیاط" یا "مصلحت اندیشی" و تحت عنوان "عقلانیت" پنهان می‌شود، اما در حقیقت "ناتوانی" است.
۳. ضعف ایمان و ساده‌لوحی: سستی ایمان به خدا و روز جزاء با عدم بصیرت، معیارها را تغییر می‌دهد. منافع شخصی و جاه‌طلبیِ خود یا اطرافیان، جایگزین تقوا و مسئولیت‌پذیری می‌شود و فساد، تبعیض و بی‌عدالتی رشد میکند.

برای مطالعه متن کامل، به "ادامه مطلب" مراجعه نمایید.

قیاس

متأسفانه افراد سطحی‌نگر و بی‌اطلاع از اسلامِ ناب، از این نوع استدلال استفاده کرده، موجبات گمراهی خود و برخی مردم را فراهم می‌کنند.
مثال کاربردی نادرست: «رضاشاه نتوانست با زور زنان را بی‌حجاب کند، پس ما هم نمی‌توانیم با زور زنان را باحجاب کنیم» (وجه اشتراک قیاسی: زور).

نکته مهم: در اسلام، نه حجاب و نه هیچ امر دیگری صرفاً با زور و اجبار نیست؛ بلکه امور بر پایه‌ی ایمان و الزام قانونی (مبتنی بر شرع مقدس) استوار است.

پند صائب تبریزی:
خنده رسوا می کند، پسته بی مغز را
چون نداری مایه، از لافِ سخن خاموش باش.

برای مطالعه متن کامل، به "ادامه مطلب" مراجعه نمایید.

قانون اساساً برای تغییر رفتار افراد وضع می‌شود تا از این طریق حقوق مردم و کرامت انسانی آنها را در برابر قلدریِ زورگویان و... حفظ کند. عنوان‌های "ظالم، فاسد، فاسق، مجرم" بر کسانی اطلاق می‌شود که از تغییر رفتار خود سرباز می‌زنند؛ از این‌رو قانون برای آنان مجازات پیش‌بینی کرده است. پس وای به حال آن مردمی که قانون‌شکنان در راس امورشان واقع شوند.

عدم اجرای قانون مصوب به هر بهانه - خصوصاً قانونی که به لحاظ احکام اولیه و بنابر تشخیص مصلحتِ امروزِ ولایتِ مطلقه فقیه، حرام است - ظلمی آشکار به اسلام و مسلمین است.

برای مطالعه متن کامل، به "ادامه مطلب" مراجعه نمایید.

حاشیه‌ای بر سخنان حضرت حجت‌الاسلام والمسلمین حاج‌علی‌اکبری در نماز جمعه تهران

نمایش مهربانی و ادعای خوش‌اخلاقی با "اطلاق بد اخلاقی" بر منتقدان چگونه ممکن است؟! آیا در واقع این گونه سخن‌گفتن مصداق بارز دادن القاب زشت به مؤمنان نيست؟!
وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ (حجرات: ۱۱)
خصوصا زمانی که شعار وفاق با فتنه‌گران و زنان فاسق و پلشت داده می‌شود و بدنبال جذب آنان و طرد انقلابیون هستیم!

برای مطالعه متن کامل، به "ادامه مطلب" مراجعه نمایید.